8 kwietnia 2025 r. Rada Dziedziny Nauk Społecznych UKW nadała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika dr Ewie Krause. Tytuł jej głównego osiągnięcia naukowego: Kariera naukowa a macierzyństwo. Sytuacja naukowczyń w Polsce, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2023, ISBN 978-83-8018-626-2; ISBN 978-83-8018-627-9 (e-book), 837 s., recenzenci: prof. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska, prof. dr hab. Renata Siemieńska

Dr hab. Ewa Krause to badaczka rzeczywistości akademickiej, w której partycypują kobiety-naukowczynie, w tym matki. Wskazuje ona, że: jedną z ważnych przyczyn dysproporcji w osiąganiu wyższych etapów kariery naukowej przez kobiety jest macierzyństwo, które jest czynnikiem istotnie modyfikującym (opóźniającym) ich plany związane z rozwojem kariery naukowej i powodującym nie tylko ograniczenie jej tempa, ale także odchodzenie z nauki. Stąd też istotne są rozwiązania wspierające łączenie i godzenie kariery naukowej z macierzyństwem ze strony uczelni oraz organów państwa (rozwiązania systemowe). Ważne jest, aby zmniejszać znikanie/wyciekanie kobiet na kolejnych stadiach kariery naukowej (zjawisko „dziurawego rurociągu”) i tym samym ograniczyć marnowanie ich potencjału i talentów. Według niej: obecność kobiet w sektorze nauki i szkolnictwa wyższego, w tym na stanowiskach umożliwiających podejmowanie ważnych decyzji (np. dotyczących dalszych kierunków rozwoju nauki, wyboru priorytetów badawczych) jest niezbędna dla utrzymania efektywności systemu kształcenia i nauki, a także z uwagi na dbałość o utrzymanie wysokich standardów prowadzenia badań naukowych. Uważa również że: należy prowadzić dyskurs w środowisku akademickim na temat studenckiego macierzyństwa, potrzeby tworzenia i rozwijania rozwiązań wspierających studentki-matki i studentki w ciąży. To zagadnienie także podejmuje w swojej naukowej problematyce.

Dla Ewy Krause bycie kobietą w nauce stanowi, jak sama stwierdza: wyzwanie, budowanie wiary w siebie oraz pokonywanie wewnętrznych i zewnętrznych barier. To bycie (samo)zmotywowaną, (samo)zdyscyplinowaną i wytrwałą. To także bycie cierpliwą w oczekiwaniu na rezultaty własnych poczynań naukowo-badawczych i umiejętność przyjmowania krytyki płynącej ze środowiska akademickiego. Nauka oznacza dla mnie nieustanny rozwój, intelektualne i emocjonalne podekscytowanie.